Rouw en EMDR-therapie
ROUW“Ik legde mijn hand op haar rug en ik wist dat ze dood was.”
Een beeld waar ze niet aan wil, wat nog niet helemaal mag doordringen.
Hanneke had een goede band met haar moeder. Ze zagen elkaar met grote regelmaat, appten elkaar, bespraken belangrijke zaken samen en maakten mooie reizen. Haar moeder was gezond, vitaal en woonde zelfstandig. Er was geen enkele reden tot ongerustheid toen ze niet meteen reageerde op een appje. Dat gebeurde wel vaker. Toen het wat langer duurde voor er een reactie kwam, was er nog steeds geen reden tot grote zorg. Toch besluit Hanneke om dinsdagochtend voor haar werk even langs haar moeder te rijden. Ze belt haar werk dat ze wat later is.
Bij het huis aangekomen ziet ze dat de gordijnen open zijn. Dat is vreemd, want haar moeder sluit altijd ’s avonds de gordijnen. Hanneke steekt de sleutel in het slot, roept naar boven, roept nog een keer en loopt dan de trap op, de slaapkamer in. Haar moeder ligt voorover op haar bed. Hanneke legt haar hand op de rug van haar moeder. “Ik wist dat ze dood was”. En toch wilde ze het niet geloven.
In de hectiek van ambulance, huisarts en buren heeft ze geen afscheid kunnen nemen van haar moeder. Ze deed wat ze al jaren gewend was te doen: doorgaan, alles regelen en de nare beelden wegduwen. Maar uiteindelijk lieten die zich niet meer wegduwen. Paniek lag op de loer.
In ons kennismakingsgesprek haalt ze een briefje tevoorschijn. Daar staan haar klachten op. Slecht slapen, terugkerend beelden, kort lontje, vermijden van situaties, hoofpijn, concentratieproblemen. Pas toen ze het opschreef viel het kwartje. Waar ze dit in haar werk zoveel bij anderen had gezien, zag ze het niet bij zichzelf. Alle klachten wijzen op onverwerkt trauma.
Wat we samen bespraken. Als ze deze traumatische ervaring kan verwerken, dan komt er ruimte om te rouwen. Om nog afscheid te nemen. Nu wordt alle emotie vastgezet. En daarmee is er ook geen plaats voor de mooie herinneringen.
We starten met een EMDR-sessie. Dat is trauma-therapie waarbij je zorgt voor de emotionele verwerking van een heftige gebeurtenis. Tijdens deze sessie durft Hanneke de beelden onder ogen te zien. De emoties krijgen de ruimte. Na deze sessie voelt ze meer ruimte. “Alsof al mijn verkrampte spieren (nek, rug, schouders, borstgebied) wat meer lengte hebben gekregen”.
Een week later zie ik haar terug. Ze kan het bijna niet geloven. En vertelt: “Ik kan nu de beelden voor me zien zonder in paniek te raken”. Ik zie een vrouw met meer ontspanning in gezicht en schouders. Er is meer rust. Nu komt er ruimte voor rouw.
